Ağ Bağlantısı Nedir? Ağ Bağlantısı Türleri

Ağ Bağlantısı Nedir?

NIC teaming veya Ethernet bonding olarak da bilinen network bonding, birden fazla ağ arayüzünü (NIC) tek bir mantıksal arayüzde birleştirme işlemidir. Bu mantıksal arayüz daha fazla bant genişliği, yedeklilik ve yüksek kullanılabilirlik sağlar. Ağ bağlama genellikle ağ verimini artırmak, yük dengeleme sağlamak ve sunucu ortamlarında yük devretme koruması sağlamak için kullanılır.

Ağ arayüzlerini bağlayarak, veriler birden fazla ağ bağlantısı üzerinden iletilebilir, bu da bir ağ bağlantısının performansını ve esnekliğini önemli ölçüde artırabilir. Bir bağlantı arızalanırsa, bağlı arayüz trafiği kalan bağlantılar üzerinden yönlendirerek kesintisiz çalışmaya devam edebilir.

Ağ Bağlantısının Faydaları

• Artan Bant Genişliği: Birden fazla ağ arayüzünün birleştirilmesi, veri aktarımı için mevcut toplam bant genişliğini artırarak ağ performansını iyileştirir.
• Yüksek Kullanılabilirlik: Yedeklilik sağlayarak bir bağlantının arızalanması durumunda kalan bağlantıların bağlantıyı sürdürebilmesini sağlar.
• Yük Dengeleme: Kaynak kullanımını optimize etmek ve ağ darboğazlarını azaltmak için ağ trafiğini birden fazla arayüze dağıtır.
• Hata Toleransı: Ağ kablolarından veya NIC’lerden biri arızalansa bile ağ bağlantısının bozulmadan kalmasını sağlar.

Ağ Bağlama Türleri

Her biri belirli davranışlara ve kullanım durumlarına sahip çeşitli ağ bağlama modu türleri vardır. İşte en yaygın türler:

1. Mod 0 (Round-Robin)

• Açıklama: Round-robin modunda, paketler tüm bağlı ağ arayüzleri üzerinden sırayla gönderilir. Örneğin, ilk paket ilk arabirimden, ikinci paket ikinci arabirimden çıkar ve bu böyle devam eder.
• Kullanım Durumu: Bu mod, trafiği tüm bağlantılara eşit olarak dağıtarak daha fazla verim sağlar.
• Artıları:
  • Maksimum verim ve yük dağılımı.
  • Tüm arayüzler kullanılır.
• Eksiler:
  • Paketlerin yeniden sıralanması söz konusu olabileceğinden hataya karşı etkili bir tolerans sağlamaz.
  • Her iki ucun da (sunucu ve anahtar) bu modu desteklemesini gerektirir.

2. Mod 1 (Aktif-Yedekleme)

• Açıklama: Etkin-yedekleme modunda, aynı anda yalnızca bir arabirim etkinken diğerleri yedekleme durumunda kalır. Etkin bağlantı başarısız olursa, yedek arabirimlerden biri görevi devralır.
• Kullanım Örneği: Genellikle güvenilirliğin bant genişliğinden daha kritik olduğu yüksek kullanılabilirlik senaryoları için kullanılır.
• Artıları:
  • Hata toleransı ve yedeklilik sağlar.
  • Özel anahtar desteği gerektirmez.
• Eksiler:
  • Aynı anda yalnızca bir arayüz etkin olduğundan bant genişliğini artırmaz.

3. Mod 2 (Denge XOR)

• Açıklama: Balance XOR modu, kaynak ve hedef MAC adreslerini dikkate alan bir karma algoritma kullanarak yükü dengeler. Trafik, karma sonucuna göre arayüzler arasında dağıtılır.
• Kullanım Örneği: Özel anahtar desteğine ihtiyaç duymadan yük dengesi istediğinizde kullanışlıdır.
• Artıları:
  • Yük dengeleme ve bir dereceye kadar yedeklilik sağlar.
  • Çoğu standart anahtarla çalışır.
• Eksiler:
  • Yük dengeleme MAC adreslerine dayanır ve bu da bazı senaryolarda trafiği eşit olarak dağıtmayabilir.

4. Mod 3 (Yayın)

• Açıklama: Yayın modu tüm trafiği tüm ağ arayüzlerine aynı anda gönderir.
• Kullanım Durumu: Bazı yüksek kullanılabilirlik uygulamalarında olduğu gibi, her düğümün her paketi alması gereken kümeleme veya yedekleme için idealdir.
• Artıları:
  • Yüksek düzeyde yedeklilik sağlar.
• Eksiler:
  • Tüm bağlantılardaki trafiği tekrarladığı için bant genişliği açısından verimsizdir.
  • Aşırı ağ yüküne neden olabilir.

5. Mod 4 (802.3ad / LACP – Link Aggregation Control Protocol)

• Açıklama: Mod 4, birden fazla ağ arayüzünü dinamik olarak tek bir mantıksal bağlantıda toplamak için LACP protokolünü kullanarak yük dengeleme ve daha fazla bant genişliği sağlar.
• Kullanım Durumu: Veri merkezleri gibi yüksek verim ve yedeklilik gerektiren ortamlar için en iyisidir.
• Artıları:
  • Dinamik yük dengeleme ve hata toleransı sağlar.
  • Uyumlu anahtarlarla yüksek performans sunar.
• Eksiler:
  • LACP için anahtar desteği gerektirir.
  • Yapılandırma diğer modlara göre daha karmaşıktır.

6. Mod 5 (Balance-TLB – Uyarlanabilir İletim Yükü Dengeleme)

• Açıklama: Mod 5, giden trafik yükünü her bir arabirimin mevcut trafik yüküne göre ayarlar. Alıcı trafiği tek bir aktif arayüz tarafından ele alınır.
• Kullanım Durumu: Özel anahtar desteğine ihtiyaç duymadan yük dengeleme için uygundur.
• Artıları:
  • Anahtar yapılandırması gerektirmeden yük dengeleme sağlar.
  • Trafik dağılımını ağ yüküne göre dinamik olarak ayarlar.
• Eksiler:
  • Sadece giden trafiği dengeler, gelen trafiği dengelemez.
  • LACP kadar yedeklilik sağlamaz.

7. Mod 6 (Balance-ALB – Uyarlanabilir Yük Dengeleme)

• Açıklama: Balance-ALB, özel anahtar desteği gerektirmeden hem gelen hem de giden trafik için uyarlanabilir yük dengeleme sağlar.
• Kullanım Örneği: Anahtarın LACP’yi desteklemediği kurulumlarda yük dengeleme için kullanışlıdır.
• Artıları:
  • Gelen ve giden trafik için daha iyi yük dengeleme sağlar.
  • Anahtar yapılandırması gerektirmez.
• Eksiler:
  • Yapılandırma daha karmaşıktır.
  • Performans kazanımları ağ kurulumuna bağlı olarak değişebilir.

Sonuç

Ağ bağlama, ağ performansını artırmanın, yüksek kullanılabilirlik sağlamanın ve yedeklilik sağlamanın güçlü bir yoludur. Doğru modu seçmek, bant genişliği, hata toleransı veya mevcut ağ altyapınızla uyumluluğa öncelik verip vermediğiniz gibi özel ihtiyaçlarınıza bağlıdır. Aktif-Yedekleme gibi modlar basit yedekleme için mükemmelken, LACP (Mod 4) yüksek verim gerektiren kurulumlar için idealdir. Bu seçenekleri anlamak, ağ kurulumunuzu daha iyi performans ve güvenilirlik için optimize etmenizi sağlar.